Ambassadeur Xavier Hufkens

Xavier Hufkens. Foto: Sjoerd van Leeuwen

Galeriehouder Xavier Hufkens uit Brussel werkt al decennia samen met Antony Gormley. Samen hebben ze in 2010 Exposure tot stand gebracht.

“Onze samenwerking begon toen ik tweeëntwintig was en Antony Gormley tweeëndertig. Ik heb hem toen uitgenodigd om een eerste tentoonstelling te maken in Brussel. Sindsdien heeft hij zeven tentoonstellingen gemaakt in de galerie. Het is Antony geweest die mij enthousiast heeft gecontacteerd in verband met Exposure met de wens om dit uitzonderlijke project in de publieke ruimte te realiseren.

Exposure was technisch gezien geen eenvoudig project. De sculptuur is vervaardigd uit de metalen structuren van de elektriciteitspalen die in je Flevoland kan vinden, en ontworpen door ingenieurs verbonden aan de universiteit van Cambridge. De verankering van de sculptuur, die 26 meter hoog is, was een complexe zaak wegens het winderige klimaat en het vlakke landschap.

Ondanks en dankzij de complexiteit van het project, vind ik het interessant dat deze uitzonderlijke sculptuur in dit bijzondere landschap is komen te staan. Het werk gaat over de mens, en is geïnstalleerd op een plek die door de mens is gewonnen op de natuur en de zee. De mensheid heeft in Flevoland immers zijn grenzen verlegd door grond te winnen op het water.

Zoals dat in het werk van Antony Gormley veelal het geval is, heeft de kunstenaar de sculptuur gemodelleerd op zijn eigen lichaam. Ik heb Antony wel eens gevraagd waarom hij steeds weer zijn lichaam als vertrekpunt neemt. Voor hem is zijn lichaam een ideaal onderwerp, omdat hij het altijd bij zich heeft. Liever dan een staande, zittende of liggende figuur vond Antony een hurkende figuur een geschikte keuze voor het landschap van Flevoland.

Voor mij gaat de betekenis van het werk over de relatie tussen het individu en de kosmos. Het beeld is transparant, maar als je ernaast staat voel je je heel klein. Van veraf gezien is het een mensfiguur en van dichtbij is het een netwerk. Die spanning maakt het erg hedendaags, want de wereld is vandaag op een bepaalde manier een kleine plek geworden. Het werk heeft een enorme visuele impact en het is indrukwekkend hoe Antony al deze complexe ideeën op zo’n essentiële manier in beeld heeft gebracht.

Sinds zijn inhuldiging enkele jaren geleden, is het werk zijn eigen leven gaan leiden. De hurkende figuur is een soort medebewoner van de streek geworden. Het werk is ook een beetje de Eiffeltoren van Flevoland. Natuurlijk is het een complex artistiek project, maar tegelijkertijd is het ook een dagelijkse aanwezigheid en een signaal in het landschap geworden. Ik zie Exposure als een waardevolle toevoeging aan het landschap en leven in Flevoland.”